مفاهيم اموال و انواع دارايي ها
تعريف دارايي:
منابعي كه داراي ارزش اقتصادي هستند و افراد، شركت‌ها يا دولت‌ها مالكيت آن را در اختيار مي‌گيرند و انتظار دارند آن منابع در آينده منافعي را براي آن‌ها ايجاد كنيد، دارايي گفته مي‌شود. دارايـي يكي از اقلام ترازنامه را تشكيل مي‌دهد.
به دارايي هاي بلند مدتي كه در روال عادي عمليات واحد تجاري مورد استفاده قرار مي گيرد و به قصد سرمايه گذاري يا فروش مجدد تحصيل نمي شود ، به داراييهاي مشهود و نامشهود طبقه بندي مي شود.
الف- دارايي هاي مشهود:
دارايي هاي مشهود به دارايي هايي اطلاق مي شود كه داراي موجوديت عيني است و در عمليات واحد تجاري به طور موثر مورد استفاده قرار مي گيرد . اين دارايي ها تحت عنوان “دارايي هاي مشهود بلندمدت، دارايي هاي سرمايه اي، دارايي هاي ثابت و يا اموال، ماشين آلات و تجهيزات” در ترازنامه طبقه بندي مي شود.
اين گروه از دارايي ها شامل: زمين، ساختمان، انواع تاسيسات، اثاثه، مبلمان، وسائط نقليه، منصوبات و غيره است كه به سه دسته زير تقسيم مي شود:
- دارايي هاي استهلاك پذير: اين دارايي ها داراي عمر اقتصادي معين و محدودي مي باشند و طي عمر برآوردي خودشان مستهلك مي شوند
- دارايي هاي استهلاك ناپذير: اين دارايي ها عمر نا محدودي دارند و در اثر استفاده تحليل نمي روند مثل زمين.
- دارايي هاي نقصان پذير: اين دارايي ها بر اثر استخراج تهي مي شوند و به موجودي مواد يا كالا تبديل مي شوند. از جمله: جنگل ها، معادن و ذخاير طبيعي است كه در تراز نامه در گروهي جدا به عنوان معادن و ذخاير طبقه بندي مي شوند بنابراين، عمر طولاني؛ منابع آتي قابل اندازه گيري و استفاده در روال عادي عمليات سه ويژگي مهم دارايي هاي ثابت مشهود مي باشد.
ب- دارايي هاي نامشهود :
دارايي هاي نامشهود به دارايي هاي غير جاري اطلاق مي شود كه در عمليات واحد تجاري مورد استفاده قرار مي گيرد، اما بر خلاف دارايي هاي مشهود داراي موجوديت عيني نيست. اين گونه دارايي ها از جمله اموال غيرمادي است و براي واحد تجاري منافع آتي دارد، مانند: حق امتياز، حق اختراع و علائم تجاري. اصول پذيرفته شده حسابداري در مورد دارايي هاي نا مشهود عموماً مشابه دارايي هاي مشهود است.
